Bitecek...Elbet Bigün...

Ama daha değil...

Hep hayatın bir yerinden tutup elimizde kaldığını düşündüm.Neresinden tutunsam orası kalıyor elimde.Her yeni seferden sonra arkadaşlarım ha gayret diyor,yaşayacağız.İlk defa mı oluyor diyor.Evet ne ilk ne de son kez oluyor ama bu sefer farklı acıyor.Çok acıyor.Avaz avaz bağırmak,herşeyden vazgeçmek geliyor içimden ama artık yeter.Bundan sonra ne kadar acı olursa olsun o acının içinden kaçacağım.Hemde öyle bir kaçacağım ki...

Dönmemek üzere gidenlere alışmak zaman alıyormuş.Daha önce kaç tane yollarsan yolla,kaç tane giderse gitsin.Her seferinde tekrar tekrar acılara boğulmaktan bıkıyor insan bir süre sonra.

Ben 5ayımı omuzumda taşıyabileceğimden fazlasıyla geçirdim.Ama artık kendimi taşımaya uğraşıyorum.Uyanmamak üzere yattığım uykularım var benim.Sadece gün bitsin diye.Her doğan güne selam çakıp yatıyorum.Daha ne kadar sürer bilmiyorum ama yorulmaktan yoruldum artık.

Herşeye rağmen hala duygu taşıyabilmek bir sonraki güne; işte en acısı bu.
Çektiğim acı senden elimde kalan tek şey ise ona sıkı sıkı tutunurum bende...

Ama daha önce C.Süreya'nın dediği gibi;
Yazmam daha aşk şiiri!!!

çok uzun bir süre...