Kalbim Ege'de Kaldı.

Bu yazıyı dün gece yazmayı planlıyordum fakat bünye artık iflas ettiği için uyumak mecburiyetinde kaldım.
İzmir'de dün sadece acı vardı, omuzomuza olan binler vardı.
Karşıyaka'da Özgür için, Balçova'da Anıl'ımız için.
Kara haberi alınca ve bu haber vize zamanına denk gelince kara kara düşündük ne yapabiliriz diye.Kardeşimize son görevimizi yerine getirmek bizim için herşeyden önce geldi.
Kütahya'da ilk defa hastanedeki doktorlardan güleryüz gördüm ve raporlarımızı alıp, kardeşimize doğru yola çıktık.
Gerisinde,İzmir'de çok şey yaşandı... Dedim ya iki yakada birden acı vardı dün.
Kardeşimizi,canımızı,Anıl'ımızı Balçova'nın tepelerinde bırakıp geri geldik.;
Ama kalp orada kaldı...
Yüzüklerin Efendisi filminde kral Theoden'in ettiği bir laf vardı;

''Babalar çocuklarını gömmemeli.'' diye.
Hele dedeler torunlarını hiç gömmemeli...

Bir daha yolumuzun İzmir'e ne zaman düşeceği belli olmaz ama artık İzmir'e gittiğim zaman ilk işim Anıl'ıma gitmek ve ailesini ziyaret olacak.

Anıl'ım...
Kardeşlerin sen hiç unutmayacak.
Huzur içinde uyu Koca Adam!...